นักบุญอัลฟอนโซ มาเรีย เด ลีกูโอรี มีชื่อเต็มว่าอัลฟอนโซ มาเรีย อันโตนีโอ โจวันนี กอสโม ดามีอาโน มีเกเล กัสปาร์โด เด ลีกูโอรี (Alfonso Maria Antonio Giovanni Cosmo Damiano Michele Gaspardo de Liguori) เกิดเมื่อวันที่ 27 กันยายน ค.ศ. 1696[1] เป็นบุตรชายคนโตของเรือเอกจูเซปเป ลีกูโอรี ขุนนางชาวเนเปิลส์ กับนางอันนา มาเรีย กาเตรีนา กาวาลีเอรี สตรีเชื้อสายสเปน

อัลซอนโซเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเนเปิลส์จนจบปริญญาเอกด้านนิติศาสตร์ตั้งแต่อายุเพียง 16 ปี[2] เมื่อทำงานเขารู้สึกเบื่อโลกจึงลาออกจากงาน แล้วตัดสินใจบวช แม้จะถูกครอบครัวคัดค้านอย่างหนักแต่ที่สุดก็ได้รับอนุญาต อัลฟอนโซได้รับศีลอนุกรมขั้นบาทหลวงเมื่อวันที่ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1726[1] หลักจากนั้นท่านได้ปฏิบัติศาสนกิจที่เมืองเนเปิลส์ และได้ก่อตั้งคณะนักบวชชายชื่อ "คณะพระมหาไถ่" ขึ้นในปี ค.ศ. 1732 โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้มีนักบวชคอยดูแลทุกข์สุขและสอนศาสนาให้กับผู้ด้อยโอกาส ต่อมาได้ตั้งคณะนักบวชหญิงในชื่อเดียวกัน ทั้งสองคณะได้รับการรับรองจากสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 14 ในปี ค.ศ. 1749 และ 1750 ตามลำดับ[2]

บาทหลวงอัลฟอนโซปฏิเสธจะรับตำแหน่งบิชอปแห่งปาเลร์โม แต่สุดท้ายก็จำต้องรับตำแหน่งบิชอปแห่งซันตากาทาดีโกตีในปี ค.ศ. 1762 ตลอดช่วงเวลาที่ดำรงตำแหน่ง ท่านได้เลี้ยงอาหารคนจน ให้การศึกษาแก่ครอบครัวต่าง ๆ ก่อตั้งเซมินารีและบ้านนักบวช สอนและเขียนตำราทางด้านเทววิทยา การทำงานหนักทำให้ที่สุดท่านป่วยด้วยโรครูมาติซึม อาการทรุดหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนท่านขอเกษียณจากตำแหน่งและเป็นมุขนายกกิตติคุณตั้งแต่ ค.ศ. 1775 จนถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1787[1]